Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

Raymond Prinsen is een typisch geval van het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In april 2011 sloot hij zijn restaurant De Stenen Tafel dat sinds 1999 mocht prijken met een Michelinster. In de krant zei hij dat de druk om elke dag voor zijn gasten een topprestatie te moeten leveren hem te groot werd. Wel bleef hij koken in de aanpalende bistro De Olliemölle, dat van Michelin in 2010 een Bib Gourmand had gekregen. Ruim een jaar later ging de deur van De Stenen Tafel weer open, zij het nu alleen op vrijdag en zaterdag. In 2014 ging De Stenen Tafel definitief dicht. In het voorjaar van 2015 opende hij op die locatie Moulin Bistronomie, ‘een hoogstaande keuken in een casual kader voor een scherpe prijs’. Later dat jaar maakte Prinsen bekend dat in de naastgelegen bistro de Olliemölle een Duitse stube komt met de naam Olliemölle stube.

Prinsen begon zijn loopbaan als leerling-kok bij Hotel de Frerikshof in Winterswijk. Hij sloot zijn studie af in restaurant The Novice in Rhenen. Daarna vervolgde hij zijn loopbaan bij Jannis Brevet in ’t Koetshuis. Voordat hij in 1994 restaurant De Stenen Tafel aankocht, werkte Prinsen bij Cas Spijkers in restaurant De Swaen in Oisterwijk.