Toen Wilco Berends een leerbedrijf zocht, kon hij bij restaurant Merlet terecht. Merlet stond in die tijd onder leiding van de Britse chef Alan Pearson die wel wat weg had van Gordon Ramsey. Wilco leerde er enorm veel, maar ook hoe hij het later per se niet wilde gaan doen. “Dat Gordon-Ramsey-achtige gedrag, de arrogantie van chefs, is niet meer van deze tijd. Ga normaal om met je personeel, daar hamer ik altijd op. Leidinggeven heeft niks met geschreeuw en verhevenheid te maken. Goed omgaan met je mensen hoort ook bij het Meesterschap.”

Weg naar de Meestertitel
Na zijn leerlingtijd bij Merlet kon Wilco een jaar bij De Hoefslag in de leer. Hier kookte SVH Meesterkok André van Doorn een Michelinster, voor Wilco een grote inspirator. Daarna keerde hij terug naar Merlet als sous-chef, werd chef bij een nieuw te openen zaak en kwam nog eens terug bij Merlet als chef. Pas toen hij overstapte naar De Nederlanden en later ook de eigenaar werd, begon de Meestertitel te dagen. Vooral omdat andere chefs zeiden dat hij er klaar voor was. “Door de SVH Meestertitel kom je in een andere league,” vindt Wilco.

Ambacht voortzetten
“De SVH Meestertitel is goed voor mijn bedrijf. Ik kom zo makkelijker in contact met leerlingen van de Cas Spijkers Academie en de Sterklas. Ze willen bij me werken, onder andere vanwege de Meestertitel. Maar mijn grootste drijfveer als Meesterkok is om het ambacht voort te zetten. Op de werkvloer, want ik vind dat je als SVH Meester op de werkvloer moet blijven om het vak uit te dragen. Zodat de volgende generaties in de praktijk leren hoe ze een vis moeten fileren, hoe ze een ree uitbenen en bijvoorbeeld een goede saus maken.”