In 1993 opende Edwin Vinke in zijn restaurant De Kromme Watergang. Hij was pas halverwege de 20. Edwin had de hotelschool in België achter de rug en stages gelopen in België en Frankrijk. De basis voor het koksvak was gelegd, vond hij. Vanaf nu wilde hij alles zelf uitvogelen. Edwin ontwikkelde zich verder in het vak door boeken te lezen, maar vooral door met leveranciers en met lokale vissers, telers en boeren te praten en sparren. En altijd zijn eigen koers te varen. Zijn eigenzinnigheid was geen makkelijke weg, want het duurde heel lang voordat gasten De Kromme Watergang en hem ontdekten. Hierna ontdekten ook vakgenoten hem en werd zijn eigenzinnigheid in 2005 beloond met een Michelinster.

Doe waar je goed in bent
De Meestertitel vindt Edwin bij de cyclus van zijn carrière horen. Zoals leermeester en Michelinsterren ook bij die cyclus horen. Omdat hij al zo lang in zijn eigen zaak op hoog niveau kookte, ging de Meesterproef bijna vanzelf. Zijn uitgangspunt: “Doe waar je goed in bent en kook met wat de regio je brengt. Want waarom zouden de boontjes uit Peru moeten komen? We hebben zoveel mooie producten om de hoek. Voor mij zijn dat vooral de zee en mijn tuin.”

Tijd en energie
Edwin ziet dat de jongere generatie veel van hetzelfde wil. Social media lijken leidend, niet de eigen inbreng. Edwin wil de nieuwe generatie SVH Meesters op het hart drukken om niet naar anderen te kijken. Precies zoals hij het al die jaren heeft aangepakt. “Ga uit van jezelf. Ons vak is een ambacht, geen socialmedia-kunstje. Steek tijd en energie in je vak. Hou het bij jezelf.”